BEN ELİF

Bazen bir karşılaşma, bir ömrün yönünü değiştirir. Yağmurlu bir gecede kulaklığında yankılanan bir şarkının ritminde yürüyen Elif, ansızın karşısına çıkan yaşlı bir kadının sesiyle durur. O an, iki kaderin birbirine dokunduğu andır. Bir yanda geçmişin acılarını sessizce taşıyan Goncagül Teyze, diğer yanda hayatın anlamını arayan genç bir kadın… Ve o geceden sonra hiçbir şey eskisi gibi kalmaz.Goncagül Teyze’nin yıllara sığmayan hikâyesi, Elif’in kalbinde yeni bir pencere açar. Bir annenin kayıplar içindeki sabrı, bir evladın sessiz isyanı ve bir yabancının içten sevgisiyle filizlenen dostluk…Her biri, insana inancın, merhametin ve umudun yeniden yeşerdiği bir hikâyenin parçasıdır. Elif, bu evin kapısından içeri adım attığında sadece bir misafir değil, aynı zamanda bir umudun taşıyıcısı olur. Kırılmış kalplerin arasında sevginin hâlâ iyileştirici bir güç olduğunu hatırlatır. Kimi zaman gözyaşlarıyla, kimi zaman gülümsemelerle… ama hep kalpten, hep insanca.