Türkiye’nin renkli sokaklarında büyüyen bir Japon düşünün… Henüz iki yaşındayken annesi tarafından Türkiye’ye getirilen Sachiko Omura, otuz altı yılı aşkın bir süredir Anadolu’nun kalbinde yaşamış, sevinçlerini de kırgınlıklarını da bu topraklarda tatmış. Japon kökenine rağmen kendini “Türk” hisseden Omura, anılarında iki kültür arasında gidip gelen samimi bir iç ses sunuyor.
Ramazan’da oruç tutup Yasin okuyan, ama aynı zamanda Japon disiplinini de yüreğinde taşıyan bu kadın; Kırşehir’in köylerinden İstanbul’un kalabalık caddelerine kadar her adımında Türkiye’yi bir yabancı gözünden değil, bir “bizden biri” olarak aktarıyor. Eserde, Türk mutfağının cazibesinden bayram geleneklerinin dönüşümüne, Türklerle Japonlar arasındaki benzerliklerden derin farklılıklara kadar uzanan onlarca ayrıntı var.
Omura’nın satırları, kimi zaman hüzünlü bir özlemi, kimi zaman kahkaha attıracak bir anıyı, kimi zaman da düşündürücü bir kültürel eleştiriyi önümüze seriyor. Bir Japon’un gözünden Türkiye’ye bakmak, aslında kendi ülkemizi yeniden keşfetmek gibi.
Bu kitap yalnızca kişisel bir otobiyografi değil; aynı zamanda iki farklı dünyanın nasıl iç içe geçebildiğinin, “doğduğun değil doyduğun yerin” insana nasıl yeni bir kimlik kazandırdığının da çarpıcı bir belgesi.
“Bir Japon’un Türkiye’de Yaşama Duygusu”, okuyucuya şu soruyu sorduruyor:
Gerçekten ait olduğumuz yer, doğduğumuz topraklar mıdır; yoksa kalbimizin ritmini en güçlü hissettiğimiz ülke midir?
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.