GECENİN ÖTESİNDE

Hayatınızın son mektubunu yazdığınızı, en sevdiğiniz kabanı ölüme en çok yakışacağını düşünerek giydiğinizi ve her şeyin bitmesi için denizin soğuk sularına doğru yürüdüğünüzü hayal edin. "Gecenin Ötesinde", tam da bu kasvetli anda, yirmi beş yaşındaki Ruhsar'ın bitmek üzere olan hikayesiyle başlıyor. İçindeki tarifsiz boşlukla ve "ruh katillerinin" açtığı yaralarla kendi sonunu hazırlayan Ruhsar için her şey bitmiş gibidir. Fakat ya kader, en karanlık anda karşınıza en masum ışığı çıkarırsa? Ruhsar, son adımlarını atmadan önce oturduğu parkta, avucunda fındıklar ve yüreğinde annesinin acısını taşıyan küçük bir çocukla, Can'la tanışır. Bu karşılaşma, basit bir tesadüften çok daha fazlasıdır; bu, iki kayıp ruhun birbirine tutunma anıdır. Can, Ruhsar'ın zehirli sarmaşıklarla kaplı gördüğü kalbi "yaz gelince tekrar yeşillenecek" bir çiçek , ateşin içinde yanan kelebeği ise "ateşle arkadaşlık kuran" bir dost olarak görür. Bu küçük çocuk, Ruhsar'a unuttuğu en önemli şeyi hatırlatır: "Ne zaman karanlıkta kalsan içindeki ışığı yak." Ruhsar, Can'ın saf sevgisiyle hayata tutunurken, kendi benliğini ve yıllardır kapattığı resim odasının kapılarını yeniden aralar. Tam da kaybolan renkler tuvallerine dönmüşken, hayat onlara en acımasız oyununu oynar. Ruhsar'ı intiharın eşiğinden kurtaran o küçük beden, şimdi ileri evre lösemiyle amansız bir savaşın içindedir. "Gecenin Ötesinde", bir intihar mektubuyla başlayıp umudun, fedakarlığın ve en saf sevginin destanına dönüşen sarsıcı bir hikaye. Bir zamanlar ölümü seçen bir kadın, şimdi ona yaşamayı öğreten küçük bir çocuğu hayatta tutmak için her şeyi yapabilecek midir? Kendi yaralarını sarmayı başaran bir ruh, bir başkasının kaderini değiştirecek kadar güçlenebilir mi? Bu eser, sizi her sayfada "Lütfen sonu böyle bitmesin," diye yalvartacak ve bir çocuğun gülümsemesinin, en derin karanlıkları bile nasıl aydınlatabileceğini kanıtlayacak.